zaterdag 11 februari 2017

wij ons wij ons

 SiberiĆ«
Geef me je jas
van bont van teddyberen.
Sla je arm om me heen
en al je winterkleren.
Zoen me tot ik warm word.
Zoen me tot ik spin.
Trek je eigen huid dan uit,
stop mij eronder in.
Sus me met je hartslag.
Wij ons wij ons wij ons.
Maak van dit veel te grote bed
een heel klein fort van dons. 



Bart Moeyaert
Uit: Verzamel de liefde.
©
Antwerpen, 2003. 


Van de week een stralende Sam bij het ontbijt. Hij komt binnen en deelt plechtig mee: "Jongens, ik heb heeel goed geslapen." En dat had hij zeker. In 'ons bed'. Dan zijn zijn woorden midden in de nacht of hij alsjeblieft alsjeblieft in ons bed mag. Hij klemt zich als een aapje aan me vast en er is geen andere keus dan toegeven. Zodra hij ligt, slaapt hij. Aan twee kanten voeling houdend met handen en voeten. 
In de bieb vond ik dezelfde morgen een boekje over verlies en rouw. Vol gedichten en beschouwingen. Leek me wel interessant. 
Dat is het ook. Maar ook een verrassing, want nog geen twee uur na Sams heerlijk ontwaken vind ik toevallig een prachtig gedicht wat vast niet zo bedoeld is, maar wel helemaal past!

Vannacht was het weer prijs. Om 12 uur een helemaal nat bed en een erg koude Sam. Dan praten we niet eens. Droge kleren en sussen met onze hartslag wij-ons-wij-ons-wij-ons...   

1 opmerking:

  1. Mooi....onze zoon (6,5) slaapt al een paar maanden op een matrasje bij ons op de slaapkamer. Soms wordt hij even wakker, komt overeind en glimlacht gelukzalig als hij ons ziet en dan slaapt hij weer verder. We hebben besloten er maar gewoon van te genieten en niet de strijd aan te gaan dat hij in z'n eigen kamer moet slapen. Hij heeft t gewoon ff nodig.

    BeantwoordenVerwijderen