gezien worden

Sam heeft schoolreis en een excursie naar de imker. Er mogen moeders mee. Sam wil heel graag dat ik meega. Dat zie ik niet zitten met Daniel. Dat vindt Sam heel erg. Echt verschrikkelijk, want ik ben nog nooit met hem mee geweest. 

Ik geloof dat dat inderdaad klopt. Het eerste uitje in zijn schoolloopbaan was de bruiloft van een juf. Om 1 uur met de bus mee en om 6 uur weer terug. En bij thuiskomst opeens een pleegbroertje erbij. Misschien ligt er ergens een trauma bij Sam te sudderen?

Dus ga ik mee naar de imker. Dat is heel vlakbij en duurt een uur. Daniel kan mooi mee. Sam is intens gelukkig en telt de dagen. 
Achteraf is het alleen maar fijn dat ik er bij was. 
Dan komt de schoolreis. Daar gaan andere moeders mee. Ik breng Sam. Hij vertelt me dat ik steeds moet blijven kijken naar hem. Alleen naar hem!! Tot de bus echt weg is. En met niemand gaan praten ondertussen he?? Ik beloof het. En sta met Daniel wel 20 minuten Sam te hypnotiseren die op de voorste bank van de bus mij net zo strak (en stralend) zit aan te kijken. 

's Middags staan we er weer. En Sam is weer net zo gelukkig ons te zien. Op de terugweg kijkt hij me om de drie seconden stralend gelukkig aan. Hij is zes jaar en op deze dag nog zo'n kleine jongen!

Naomi heeft een uitstapje met de klas op het strandje dichtbij ons huis. Zij mag als enige 's morgens direct naar het strandje en daar de klas opwachten. Dat is een goed idee. Het strandje is rond 9 uur 's morgens leeg en verlaten. Dus fiets ik mee. Natuurlijk met Daniel en met Sam die vol waterpokken zit. 
In alle rust en stilte zoeken we met zijn vieren in het zand en lopen wat rond. We vinden een paar flinke haaientanden en het is heerlijk zo aan het water in de zon. Naomi is gezellig en lief, maar maakt wel even afspraken met me. Streng zegt ze: Zodra de klas er aan komt, gaan jullie direct langs de andere kant weg he? 
Beetje plagen met de meester willen groeten valt niet echt in goede aarde. De afspraak wordt een paar keer herhaald. Dan horen we stemmen achter de duinen en Naomi verandert van gezellige, relaxte zus in strenge puber. Wij bestaan gewoon niet meer voor haar! Dus druipen we af. Sam diep teleurgesteld. Het was zo onverwacht leuk op dat strand en ik stiekem lachend, want wat geweldig dat ze keurig doet wat je van een 12-jarige mag gaan verwachten!
Bovenop de dijk bij de fietsen kijken we nog even. We zien haar druk pratend met klasgenoten in de weer. Zwaaien zit er echt niet in. 

Wat later zit ik 's avonds te puffen in m'n hemd. Naomi kijkt me eens goed aan en vraagt liefjes met een heeel venijnig ondertoontje: Zou je niet eens een jurkje aandoen of zo? Ik rol bijna van de bank. Wat een ontzettende puber!!

Yan is inmiddels bijna 14 maar heeft het liefst dat ik zijn secretaresse en chauffeur blijf. Maar dan wel een onzichtbare, want ook hij is lekker aan het puberen.
Vandaag moest hij naar de ortho. Daarna naar school en dat zag hij helemaal niet zitten. Moest hij met de trein en hoe werkt dat?? Of ik hem niet kon brengen?? Dat was inderdaad mogelijk. Dus reed ik eerst Pablo naar school na zijn therapie en pikte Yan weer op om ook verder te brengen. 
Ik mocht hem aan de achterkant afzetten. Ging hij door de lerareningang. Ik wilde juist die voorkant eens zien en hem daar afzetten. Dat was geen optie. Bij de school wil hij uit de rijdende auto stappen. Hoe sneller ik uit het zicht ben, hoe beter. Ook daar lach ik maar om. Heel normaal allemaal. 

Zo worden ze groter en duwen ons zachtjes weg. Uit het zicht maar wel in de buurt. 

Van de week kregen we het dossier van Yan. Hij is al jaren weg bij jeugdzorg, maar nu is zijn oude voogd ook weg. Zij zorgde voor een compleet dossier. Ik ben bang dat als hij er over tien jaar naar vraagt het al vernietigd zal zijn. 
We hebben een hele dikke tas met papieren over hem. Ik heb er in zitten lezen. Het gaat over een kind wat afstand moest nemen van zijn moeder toen het nog helemaal niet toe was aan afstand nemen. Hij had het niet in de hand en dat heeft veel schade gegeven. Nu lijkt hij het overnieuw te kunnen doen. Deze keer wel in eigen beheer. Hopelijk heelt deze weg die andere moeilijke weg.